ماده 1 اعلاميه منع خشونت عليه زنان
در اين اعلاميه، عبارت "خشونت عليه زنان" به معني هر عمل خشونت آميز بر اساس جنس است که به آسیب يا رنجاندن جسمي، جنسي، يا رواني زنان منجر بشود، يا احتمال مي رود که منجر شود، از جمله تهديدات يا اعمال مشابه، اجبار يا محروم کردن مستبدانه زنان از آزادي، که در منظر عموم يا در خلوت زندگي خصوصي انجام شود.
ماده 2 اعلاميه منع خشونت عليه زنان
تعبير خشونت عليه زنان بايد شامل موارد زير، اما نه محدود به اين موارد، باشد:
(آ) خشونت جسمي، جنسي و رواني که در خانواده اتفاق مي افتد، از جمله کتک زدن، آزار جنسي دختربچه ها در خانه، خشونت مربوط به جهيزيه، تجاوز توسط شوهر، ختنه زنان و ديگر رسوم عملي که به زنان آسيب مي رساند، خشونت در رابطه بدون ازدواج و خشونت مربوط به استثمار زنان،
(ب) خشونت جسمي، جنسي و رواني که در حوزه زندگی جمعی و اجتماع اتفاق مي افتد، از جمله تجاوز، سوء استفاده جنسي، آزار جنسي و ارعاب در محيط کار، در مراکز آموزشي و جاهاي ديگر، قاچاق زنان و تن فروشي اجباري،
(پ) خشونت جسمي، جنسي و رواني، در هر جايي، که توسط دولت انجام شود يا ناديده گرفته شود.
روز جهانی مبارزه رفع خشونت علیه زنان را گرامی می داریم
اولين مطالعه سازمان بهداشت جهانی درباره خشونت عليه زنان :
در هر 18 ثانيه يك زن مورد حمله يا بدرفتاری قرار می گيرد.
حتی باردار بودن، زنان را از خشونت مردان مصون نمی دارد.
خشونت عليه زنان امری پنهان است زيرا بسياری از زنان در جوامع مختلف به دلايلی همچون مجازات سخت و عدم حمايت های قانونی از ابراز آن خودداری می كنند. خشونت عليه زنان مرز نمی شناسد، محدود به جوامع عقب مانده نيست. در همه جای دنيا زنان كم و بيش مورد انواع خشونت های جسمی، جنسی و كلامی واقع می شوند30 تا 35 درصد زنان آمريكايی مورد آزار جسمی شوهرانشان قرار دارند و 15 تا 25 درصد آنها حتی بهنگام بارداری نيز مورد ضرب و شتم واقع میشوند. همچنين از هر 10 قربانی زن سه نفر توسط شوهر يا ساير مردان كشته شده است. در شيلی 63 درصد زنان مورد آزار جسم قرار می گيرند. 41 درصد زنان هند بر اثر آزار جسمی همسران خود دست به خودكشی می زنند. در بنگلادش بيش از 50 درصد قتل ها ناشی از خشونت مردان است
از تعداد و یا میزان خشونتی كه در خانه بر زنان ایرانی اعمال می شود متاسفانه هچگونه آماری منتشر نشده ... از طرفی باورهای مردسالارانه به نوعی اينگونه رفتار خشونت آمیز را ذاتی وبطور کلی جزئی از وجود مرد انگاشته، به زنان می قبولاند كه می باید با لباس سفيد به خانه بخت رفته و با كفن خارج شوند.
خشونت عليه زنان جا و مكان خاصی ندارد. در خانه يا خيابان يا محل كار زنان با انواع خشونت روبرو هستند.
در بسياری از كشورها مراكزی به نام خانه های امن وجود دارد كه زن خشونت ديده تا زمانی كه خطر تهديدش می كند به آنها پناهنده می شود ولی در ايران هنوز چنين خانه های امنی وجود ندارد كه بتوان به آن پناهنده شد.
تأثيری كه خشونت بر روی زن می گذارد بيش از آنكه جسم را بخراشد روح و احساس وی را جريحه دارساخته، خود را فردی بی اراده و مفعول و منفعل میپندارد.متأسفانه در ايران نه تنها مركزی برای ترميم جراحت های اين زنان وجود ندارد، بلکه قوانین شرعی و عرفی نیز خشونت و سرکوب زنان را تقویت و حمایت می کند.
ما خواهان:
تغییر بلاشرط قوانین غیر انسانی و ظالمانه ای که برای زنان تنظیم شده ، می باشیم
ما خواهان:
ایجاد مراکز نگهداری از زنان تحت خشونت در ایران می باشیم
ما خواهان:
ایجاد مراکز درمانی ویژه برای زنان مورد خشونت قرار گرفته می باشیم .
332
کانون دفاع از حقوق بشر در ایران – کمیته دفاع از حقوق زنان
